Akatay, A. (2003). “Örgütlerde Zaman Yönetimi”, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 10 (1), 282-300.

Akça, A. (2013). “Okul Yöneticilerinin İş Dışı İnternet Kullanım (Siber Aylaklık) Davranışlarının İncelenmesi”, Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi, Yıldız Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.

Alay, S.,  Koçak, S.(2003). “Üniversite Öğrencilerinin Zaman Yönetimleri İle Akademik Başarıları Arasındaki İlişki”. Kuram Ve Uygulamada Eğitim Yönetimi. 35, 326– 335.

Anandarajan, M., Devine, P. Ve Simmers, C. A. (2004). “A Multi dimensional Scaling Approach To Personal Web Usage İn The Workplace”, 61-79, İçinde Personal Web Usage İn The Workplace: A Guide To Effective Human Resources Management (Editörler: M. Anandarajan , C. Simmers), Information Science Publishing.

Ardahan, F. (2003). “Küçük ve Orta Boy İşletme Yöneticileri İçin Zaman Yönetimi”.Antalya: Akdeniz Üniversitesi Yayın No:59,

Arık, M. (2016). “Eğitim Fakültelerinde Çalışan Öğretim Elemanlarının Sanal Kaytarma Düzeylerinin Yordayıcısı Olarak Örgüt İklimi: İstanbul İli Örneği”, Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Sabahattin Zaim Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.

Aydoğan İ., Gündoğdu F., B. (2006). “Kadın Öğretim Elemanlarının Boş Zamanlarını Değerlendirme Etkinlikleri”, Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. (21), 217-232.

Bal, H.(2012). “Bilimsel Araştırma Yöntemleri”, Fakülte Kitabevi, 2. Baskı, Isparta.

Balanchard, A. L. Ve Henle, C. A. (2008). “Correlates of Different Forms of Cyberloafing: The Role Of NormsandExternallocus of Control”, Computers İn Human Behavior. 24, 1067-1084.

Bock, G., Ve Ho, S. L. (2009). Non-Work Related Computing (Nwrc). Communications of The Acm. (4), 124–128.

Büyüköztürk, Ş. (2014). “Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı” Ankara: Pegem Yayıncılık.

Caz, Ç. (2014). “Beden Eğitimi Öğretmenlerinin Zaman Yönetimi Becerilerinin İncelenmesi”,Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi. Karadeniz Teknik Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Beden Eğitimi Ve Spor Anabilim Dalı, Trabzon.

Covey, R. S., Merril, A. R., Merril, R.(2015). “Önemli İşlere Öncelik”, Çeviren: Deniztekin, Osman, Varlık Yayınları, İstanbul.

Demirel, E. T., Ramazanoğlu, F. (2005). “Yöneticiler Açısından Etkin Zaman Yönetimi Tekniklerinin Değerlendirilmesi”, Doğu Anadolu Bölgesi Araştırmaları Dergisi.    

Demirtaş, H., Özer, N. (2007). “Öğretmen Adaylarının Zaman Yönetimi Becerileri İle Akademik Başarısı Arasındaki İlişkisi”, Eğitimde Politika Analizleri Ve Stratejik Araştırmalar Dergisi, Cilt 2, Sayı 1.

Eroğlu, F.,Bayrak, S. (1994). Örgüt Faaliyetleri Açısından Zaman Yönetimi. Atatürk Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 10(3-4), 255-271.

Fındıklı, M. A.(2016). “Sanal Kaytarma Ve İş Performansı İlişkisi: Sağlık Ve Tekstil Sektörü Çalışanlarının Karşılaştırılması”, Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi Cilt 9 Sayı 1 2016 Pp. 33-62.

Friedman, W. H. (2000). Is The Answerto Internet Addiction, Internet Interdiction? Proceedings  Of  The 2000 Americas Conference On Information Systems.

Genç, E., Aydoğan, E. (2014). “İşyerinde Sanal Tembellik Davranışı Ve Etkin Zaman Yönetimi İlişkisi: Bir Kamu Kurumunda Araştırma”, 23. Ulusal Yönetim Ve Organizasyon Kongresi, 14-16 Mayıs, Muğla.

Gözel, E.(2009). “İlköğretim Okulu Öğretmenlerinin Zaman Yönetimi Hakkındaki Görüşleri’’, Yüksek Lisans Tezi, Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Afyonkarahisar.

Güçlü, N. (2001). Zaman Yönetimi. Kuram Ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 7(1), 87-100.

Gürbüz, M., Aydın, A. H. (2012). Zaman Kavramı Ve Yönetimi. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 9(2), 1-20.

Jandt, F. (1998). Yönetim Sorunlarına Etkili Çözümler,Çev: L. Akın Ve V. Diker, Hayat Yayıncılık, İstanbul.

Kalaycı, E. 2010. Üniversite Öğrencilerinin Siberaylaklık Davranışları İle Özdüzenleme Stratejileri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Bilgisayar Ve Öğretim Teknolojileri Eğitimi Bölümü, Ankara.

Kaplan, M., Çetinkaya, A. Ş. (2013). Demografik Özellikler Ve Örgütlerde Sanal Kaytarma (Yay. Haz. M. Dirican, M. Güler, Ve İbrahim Kırmızı), 21. Yönetim Ve Organizasyon Kongresi Bildirileri 30 Mayıs-01 Haziran 2013, İçinde Kütahya: Dumlupınar Üniversitesi, 557-558.

Kaplan, M.,Öğüt, A. (2012). “Algılanan Örgütsel Adalet İle Sanal Kaytarma Arasındaki İlişkinin Analizi: Hastane Çalışanları Örneği”, Dokuz Eylül Üniversitesi 20. Yönetim Ve Organizasyon Kongresi Bildiriler Kitabı, Ss. 592-596.

Karaoğlu, B. (2015). Erciyes Üniversitesi Beden Eğitimi Spor Yüksekokulu Öğrencilerinin Zaman Yönetimi Davranışlarının Farklı Değişkenler Açısından İncelenmesi. Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi, Erciyes Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Beden Eğitimi Ve Spor Anabilim Dalı, Kayseri.

Karasar, N. (2012). Bilimsel Araştırma Yöntemi, Ankara: Nobel Yayın.

Keklik, B., Kılıç, R., Yıldız, H. (2014). Sanal Kaytarma Davranışları İşyerinde Verimlilik Kaybına Mı Neden Oluyor Yoksa Örgütsel Öğrenme Kapasitesini Mi Artırıyor?. 22. Ulusal Yönetim Ve Organizasyon Kongresi, 22-24 Mayıs, Konya.

Kerse, G., Soyalın, M., Karabey, C., N. (2016). Kişi-Örgüt Uyumu, Nötrleştirme Ve Algılanan Yönetici Desteğinin Sanal Kaytarmaya Etkisi: Ampirik Bir Çalışma, Aksaray Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 8(4),100-113.

Kim, S. J. ve Byrne, S. (2011). “Conceptualizing Personal Web Usage İn Work Contexts: A Preliminary Framework, Computers İn Human Behavior”, 27: 2271-2283.

Koch, C. J., Kleinmann, M. (2002). A stitch in time saves nine: Behavioural decision making explanations for time management problems. European Journal of Work and Organizational Psychology, 11 (2), 199–217.

Köse, S. , Oral, L. ve Türesin, H. (2012), “İş Yaşamında Sosyal Kolaylaştırma Kavramı Ve Sanal Kaytarma İle İlişkisi: Araştırma Görevlileri Üzerinde Bir Araştırma”, Sosyal Ve Beşeri Bilimler Dergisi,4(1), 287-295.

Kurt, M. (2011). “Siber Aylaklık Davranışlarının Karşılaştırmalı Olarak İncelenmesi”, Fırat University 5th International Computer & Instructional Technologies Symposium, September 22-24, Elazığ.

Lim, V. K. G. (2002).The ItWay Of Loafing On The Job: Cyberloafing, Neutralizing and Organizational Justice. Journal Of Organizational Behavior. 23,675-694.

Mackenzie, R. A.(1989). Zaman Tuzağı, Çev.:Y. Güneri, İlgi Yayıncılık, İstanbul.

Needleman, S. E. (2010). “A Facebook-Free Workplace? Curbing Cyberslacking.” Wall Street Journal, May 20, 2010. http://online.wsj.com/article/SB10001424052748703691804575254443707831052.html. E.T: 14.04.2015.

Örücü, E.,Yıldız, H. (2014). “İşyerinde Kişisel Internet Ve Teknoloji Kullanımı: Sanal Kaytarma”, Ege Akademik Bakış, 14(1), 99-114.

Özdem, G.,Demir, A. (2015). “Okul Yöneticilerinde Sanal Kaytarma Davranışı”, Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2015; 11(3), 1029-1042.

Özkalp, E., Aydın, U., Tekeli, S. (2012). Sapkın Örgütsel Davranışlar Ve Çalışma Yaşamında Yeni Bir Olgu: Sanal Kaytarma (Cyberloafing) Ve İlişkilerine Etkileri, Çimento İşveren, 26 (2), 18-33.

Serttaş, O., Şimşek, G. (2016). “Turizm İşletmelerinde Sanal Kaytarma: Teorik Bir İnceleme”, 17. Ulusal Turizm Kongresi Programı, 20 Ekim, Bodrum.

Silahtaroglu, F. (2004). Akademisyenlerde Zaman Yönetimi, (Basılmamış Yüksek Lisans Tezi), Gaziosmanpaşa Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Tokat.

Stanton, J. M. (2002). “Company profile of the frequent Internet user”. Communications of the ACM, 45, 55–59.

Şahin, K. (2014). Lise Öğretmenlerinin Zaman Yönetimi Hakkındaki Görüşleri. Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi, Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Eğitim Bilimleri Bölümü Ana Bilim Dalı, Kahramanmaraş.

Tengilimlioğlu D., Tutar H., Altınöz M., Baspınar N.Ö., Erdönmez C. (2003). Zaman Yönetimi, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.

Tdk (2016). 29.08.2016 Tarihinde Http://Www.Tdk.Gov.Tr/İndex.Php?Option= Com_Gts&Kelime=Zaman Adresinden Erişilmiştir.

Tutar, H. (2003). Zaman Yönetimi, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.

Tozkoparan, B. K. (2016). İnternet Bağımlılığı Ve Öğrenmeye İlişkin Tutumun Siber Aylaklık Davranışlarına Etkisi. Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi. Mevlana Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Bilgisayar Ve Öğretim Teknolojileri Eğitimi Anabilim Dalı. Konya.

Ugur, A. (2000) ”Çalışma Hayatında Zaman Yönetimi”, Kalkınmada Anahtar Verimlilik Dergisi, Sayı 143.

Ünal, Ö. F., Tekdemir, S. (2015). Sanal Kaytarma: Bir Kamu Kurumunda Ampirik Bir Araştırma. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 20(2).

Yağcı, M.,Yüceler, A. (2016). Kavramsal Boyutlarıyla Sanal Kaytarma. International Journal Of Social Sciencesand Education Research. 2 (2), 663-673

Yaşar, S. (2013). Üniversite Öğrencilerinin Denetim Odağı Ve Bilgisayar Laboratuvarına Yönelik Tutumlarının Siber Aylaklık Davranışlarına Etkisi. Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi. Hacettepe Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Bilgisayar Ve Öğretim Teknolojileri Eğitimi  Anabilim Dalı. Ankara.

Yıldız, H., Yıldız, B., ve Ateş, H. (2015). “Sanal Kaytarma Davranışlarının Sergilenmesinde Örgütsel Adalet Algısının Rolü Var Mıdır?”Bilgi Ekonomisi ve Yönetimi Dergisi, 10(2), 55-66.